- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
قرآن خواندن سر مطهر سیدالشهدا علیه السلام
یکی دیگر از اعمال پست عبیدالله در روز بعد از جلسهاش با اهل بیت علیهالسلام این است که آن ملعون دستور داد سر مبارك حضرت را دوبـاره به نيـزه زدند و در شهر چرخاندند .از زَيْدِ بْنِ أَرْقَم[۱] نقل شده که وقتي سر سیّدالشهدا علیهالسلام را از مقابل منزل من عبور دادند. سر امام این آیه را تلاوت کردند: « أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً[۲]»؛ آيا پنداشتي كه داستان اصحاب كهف و رقيم ازآيات عجیب ما بودند. زَيْدِبْنِ أَرْقَم گفته با ديدن اين صحنه موهای بدنم راست شد و فرياد زدم: به خدا قسم، اي پسر رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم! داستان تو شگفتتر از داستان اصحاب كهف است.[۳] تذکّرمهم: متأسّفانه بسیار شنيده میشود كه بعضي ها قرآن خواندن سر مطهّر سیّدالشهدا علیهالسلام را در روز اوّل ورود کاروان اهل بیت به شهرکوفه و بعد از خطبه حضرت زينب (سلام الله علیها) در بازار كوفه، اعلام ميكنند، که با دیدن سر مطهّر حضرت زینب ساکت شدند و خطاب به سر مطهّر برادرشان فرمودند ... که غلط است و صحّت ندارد! در کتب مَناقِبِ آلِ ابیطالب۴/۶۰ و۶۱؛ بحارالأنوار ۴۵/۳۰۴؛ جلاءالعیون ۶۰۲؛ مقتل مقرّم ۳۳۶؛ مهیج الأحزان ۶۲۷ ، مقتل امام حسین ۲۲۷ و مقتل جامع ۲/۶۸ به نقل از ابی مخنف آمده که سر امام را در بازار صرّافان بر نیزه زدند و به اذن خداوند سر شروع کرد به قرآن خواندن تا به این آیه رسید« إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هُدىً»؛ امّا آن کافران به جای اینکه پشیمان شوند، بر گمراهیشان افزوده شد؛ سر را بر درختی آویزان کردند و سر حضرت این آیه را تلاوت فرمودند.« سَيَعْلَمُ الَّذينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ» امّا با توجه به اینکه این گزارش در کتب دسته اول تاریخی که گزارشهای ابی مخنف را نقل کردهاند نیامده است و فقط در کتاب مَناقِبِ آلِ ابیطالب ذکر شده ممکن است آن را از مقتل منسوب به ابی مخنف نقل کرده باشند از اینروی توصیه میشود، جانب احتیاط را لحاظ کرده و سند معتبر دسته اول دیگری برای آن بیابید). قرآن خواندن امام علیهالسلام در چند جا بیشتر نبوده۱. سه مورد در شهر كوفه بوده و هیچ کدام در حضور اهل بیت نبوده است. که از این سه مورد؛ دو موردش نیز در منابع دسته اول نیامده است که در بالا به آن اشاره کردیم. ۲. در منزل حرّان بين راه كوفه تا شام بوده که مورخین نوشته اند در منزل حرّان وقتی سرها را در معرض ديد مردم گذاشته بودند، فردی به نام يحيی که يهودی هم بود، متوجّه شد لبهای حضرت در حال حركت است، نزديك آمد و ديد امام علیهالسلام اين آيه را تلاوت ميكنند: « وَ سَيَعْلَمُ الَّذينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ» بسیار تعجب كرد و موضوع را پرسيد و وقتی از واقعيت امر مطّلع شد، خدمت امام سجّاد علیهالسلام سيد و خواست كمكش كند كه سربازان نگذاشتند. به دست امام سجّاد علیهالسلام سلمان شد، با سربازها درگير شد و بعد از كشتن چندين نفر از آنها خودش هم به شهادت رسيد [۴]. ۳ . در بازار شام بوده كه در اينجا هم امام علیهالسلام قرآن نخواندهاند بلكه فردی که پیشاپیش نیزه حامل سر حضرت حرکت میکرده آیه 9 سوره کهف را خوانده و سر امام علیهالسلام پاسخ دادهاند: عجیبتر از قصّه اصحاب کهف،کشتن و به تحفه فرستادن سر من است [۵] [1]. در مناقب الطاهرین و الثّاقِب فِی الْمَناقِب منهال بن عمرو ذکر شده است. [2] . سوره کهف، آیه ۹. [3]. الارشاد۲/۱۷۶؛ مناقب الطاهرین ۲/۵۸۶؛ کَشف الغُمَّة ۲/۲۵۲؛ إعْلام الوَری ۳۵۳؛ الثّاقِب فِی الْمَناقِب ۳۳۳؛ کامل بهائی ۶۳۴؛ جلاءالعیون ۶۰۲؛ بحارالأنوار ۴۵/۱۲۱؛ منتهي الآمال ۴۹۱؛ نفس المهموم ۳۷۴؛ مقتل امام حسین ۲۲۸؛ مقتل مقرّم ۳۳۵؛ ناسخ التّواریخ ۵۳۸ ؛ مهیج الأحزان ۶۲۶ ؛ قمقام ۵۳۲؛ اِثْباتُ الْهُداة ۴/۴۳؛ مقتل جامع ۲/۶۸ . [۴] . منتهی الآمال ۴۹۸؛ نفس المهموم ۳۸۹؛ اربعین الحسینیه ۲۳۹؛ مقتل جامع ۲/۹۱. ( به نقل از تاریخ حلب ۱/۲۵۳) [۵]. مناقب الطاهرین ۲/۵۸۶؛ الخرائج و الجرائح ۲/۵۷۷؛ الثّاقِب فِی الْمَناقِب ۳۳۳؛ اِثْباتُ الْهُداة ۴/۴۶؛ بحارالأنوار ۴۵/۳۰۴ و ۱۸۸؛ جلاءالعیون ۶۰۷؛ نفس المهموم ۴۲۴؛ مقتل امام حسین ۲۳۹؛ مقتل مقرّم ۳۳۷؛ مهیج الأحزان ۶۸۳؛ مقتل جامع ۲/۱۰۹؛ قمقام ۵۷۴ البته در مقتل امام حسین به نقل از الثاقب فی المناقب آمده سر امام قرآن خواندند و آن مرد جواب داد. در بحارالأنوار نیز هر دو روایت ذکر شده است. |